Rak nerki

Rak nerkowokomórkowy jest jednym z najrzadziej występujących nowotworów i stanowi około 2–3% nowotworów złośliwych. Na raka nerki chorują częściej mężczyźni niż kobiety. Szczyt zachorowań przypada między 60 a 70 rokiem życia. Według danych szacunkowych w Polsce na raka nerki zachorowało w 2013 roku około 2 800 mężczyzn i około 1 900 kobiet. Pocieszający jest fakt, że śmiertelność spowodowana rakiem nerki systematycznie spada, co związane jest z coraz wcześniejszą wykrywalnością tego nowotworu. Jest on jednak nowotworem podstępnym, gdyż początkowo nie daje żadnych objawów, a wczesne jego wykrycie to zasługa w dużej mierze badań obrazowych wykonywanych z innych powodów niż podejrzenie raka nerki

Wszystkie aktualne treści zgodne z najnowszymi obowiązującymi standardami medycznymi znajdują się na naszej stronie Centrum Kryzysowe https://centrumkryzysowe.org.pl/rak-nerki/jakie-objawy-daje-rak-nerki/

Dowiesz się:

Typy raka nerki

Według klasyfikacji WHO (2004 r.) wyróżnia się następujące postacie raka nerkowo komórkowego:

  • rak jasnokomórkowy – jest to najczęstszy typ raka nerki i stanowi około 70–80% przypadków. Występuje w korze nerki, najczęściej w pojedynczych ogniskach.
  • rak brodawkowaty – jest to drugi co do częstości guz nerki, stanowi około 10–15% przypadków choroby. Makroskopowo zwykle to pojedynczy guz z gruboziarnistą i kruchą powierzchnią utworzoną przez brodawki.
  • rak chromofobowy – stanowi około 5% raków nerki, rokuje lepiej w porównaniu z rakami jasnokomórkowym i brodawkowatym. Makroskopowo jest to pojedynczy, dobrze odgraniczony guz o szarym lub brązowym zabarwieniu.
  • rak z cewek zbiorczych – stanowi około 1–2% raków nerki. Makroskopowo jest to szarobiały guz z nieregularnymi granicami zlokalizowany w rdzeniu nerki, zniekształcający kielichy i miedniczkę nerkową, typowo bez zmian krwotocznych i martwicy.
  • rak sarkomatoidalny (mięsakopodobny) – stanowi około 1% raków nerki. Jest to agresywny, niskozróżnicowany i anaplastyczny nowotwór. Często dotyka młodych ludzi, średnia wieku zachorowania wynosi około 22 lat. Makroskopowo jest to duży, słabo odgraniczony guz, zwykle z ogniskami krwotocznymi i martwicy, któremu towarzyszy obecność przerzutów.

Czynniki ryzyka raka nerki

Do czynników zwiększających ryzyko zachorowania należy palenie tytoniu, otyłość i nadciśnienie tętnicze. Ocenia się, że nawet 30% przypadków raka nerki jest związanych z paleniem papierosów.  Istotne jest także unikanie zawodowego narażenia na niektóre substancje szkodliwe  – wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne, kadm, azbest.

Profilaktyka raka nerki

Tak jak w przypadku większości nowotworów ważnym elementem profilaktyki jest zdrowy tryb życia.

Objawy raka nerki

Rak nerki jest nowotworem podstępnym, gdyż początkowo nie daje żadnych objawów, a wczesne jego wykrycie to zasługa w dużej mierze badań obrazowych wykonywanych z innych powodów niż podejrzenie raka nerki.

Najczęstsze objawy:

  • krwiomocz, bez towarzyszącego bólu, zwykle okresowy,
  • ból zlokalizowany w okolicy lędźwiowej lub podbrzuszu,
  • zgrubienie wyczuwalne przez powłoki brzuszne,
  • objawy ogólne pod postacią:
  • osłabienia, 
  • spadku masy ciała, 
  • gorączki lub stanu podgorączkowego, 
  • wyniszczenia, 
  • niedokrwistości.

Diagnostyka raka nerki

Większość guzów nerek może być rozpoznana za pomocą badań obrazowych takich jak:

  • tomografia komputerowa, 
  • rezonans magnetyczny 
  • USG z kontrastem. 

W celu ustalenia ostatecznego rozpoznania nowotworu wykonywanie jest badanie histopatologiczne, w którym oceniane są próbki pobrane drogą biopsji (najczęściej gruboigłowej) lub po nefrektomii.

Leczenie raka nerki

Określenie zaawansowania nowotworu nerki pomaga możliwie dokładnie ocenić rozprzestrzenienie się choroby i zaplanować dalszą terapię. Najczęściej wybieraną metodą leczenia – w przypadku wczesnego stadium raka – jest wycięcie guza. Operacja zwykle daje największe szanse na wyzdrowienie pacjenta. Jeśli przeprowadzenie zabiegu nie jest możliwe, stosuje się terapię farmakologiczną, która jednak jest skuteczniejsza w leczeniu uzupełniającym. Najnowszą metodą leczenia są terapie immunoonkologiczne.

Materiały do pobrania
Przewodnik dla pacjenta dotyczący immunoonkologii
Pobierz