Breast Cancer Units

Stowarzyszenie Polskie Amazonki Ruch Społeczny we współpracy z Polskim Towarzystwem Ekonomiki Zdrowia zaprojektowało badanie, którego celem było znalezienie wiarygodnej odpowiedzi na pytania dlaczego uznane, doświadczone i cieszące się dobrą opinią ośrodki leczenia raka piersi nie uczestniczą w projekcie KON-Pierś i jak powinny zostać zmienione akty prawne wprowadzające opiekę kompleksową, aby stworzyć warunki realnego rozwoju sieci Breast Cancer Units w Polsce.

Troska o kobiety chore na raka piersi to dla nas jeden z najważniejszych motywów organizacyjnej i społecznej tożsamości. Wyrażana nie tyle w bezpośrednich akcjach pomocowych, co w inicjatywach i działaniach zmierzających do poprawy standardów diagnostyki i leczenia nowotworów piersi, do zmniejszania rozziewu pomiędzy skutecznością polskiego systemu ochrony zdrowia, a tym co chorym kobietom oferuje rozwinięta Europa. Temu celowi służy niniejsze opracowanie wniosków z badania przeprowadzonego przez PARS we współpracy z Polskim Towarzystwem Ekonomiki Zdrowia na temat powodów istotnie niezadowalających efektów wprowadzenia do polskiego systemu opieki zdrowotnej zarządzeń Ministra Zdrowia, dotyczących kompleksowej i koordynowanej opieki nad osobami chorymi na raka piersi.

Audyt leczenia raka piersi 2010 – 2020. Warunki dalszego postępu

Postęp ostatniej dekady nie wystarcza.

Szybkie wprowadzenie powszechnych Breast Units, sformułowane i przestrzegane standardy postępowania oraz promujące jakość zasady finansowania – to podstawowe warunki poprawy wyników leczenia raka piersi do poziomu europejskiego.

Diagnostyka i leczenie raka piersi w Polsce w czasie ostatnich 10 lat zanotowały niezaprzeczalny postęp. Nie wystarcza on jednak do osiągnięcia satysfakcjonujących wyników leczenia. Niepokoi różnica w wynikach przeżycia 5-letniego chorych na raka piersi kobiet między Polską a średnimi wartościami europejskimi (o ok. 10 punktów procentowych), napawa obawą obserwowany od kilku lat wzrost wskaźników śmiertelności z powodu raka piersi w Polsce.  

10 ekspertów diagnostyki, leczenia i rehabilitacji raka piersi, zaproszonych do udziału w projekcie pt. „Audyt leczenia raka piersi 2010-2020. Warunki dalszego postępu” zostało  poproszonych o podsumowanie tego, co postrzegają jako sukces w swojej dziedzinie w ostatniej dekadzie oraz o sformułowanie najpilniejszych zaleceń na przyszłość. Dr hab.  Joanna Didkowska – epidemiolog i specjalista ds. profilaktyki, prof. dr hab. Jacek Fijuth – radioterapeuta, prof. dr hab. Elżbieta Łuczyńska – specjalistka diagnostyki obrazowej, prof. dr hab. Rafał Matkowski – chirurg, dr n. med. Wojciech Olszewski – patomorfolog, prof. dr hab. Tadeusz Pieńkowski – onkolog kliniczny, dr hab. Elżbieta Senkus – Konefka – onkolog kliniczny, dr n. med. Andrzej Tysarowski – specjalista diagnostyki genetycznej i molekularnej, dr n. fiz. Hanna Tchórzewska, prof. dr hab. Krystyna de Walden-Gałuszko i prof. dr hab. Marzena Samardakiewicz – psychoonkolożki, w kluczowych kwestiach są zgodni. Najważniejsze ich zdaniem warunki poprawy wyników leczenia raka piersi w Polsce to:

  1. Efektywne, szybkie i powszechne wdrożenie modelu wyspecjalizowanej, kompleksowej opieki nad chorą z rakiem piersi, tzw. Breast Unit poprzez udoskonalenie –  zgodnie ze sprawdzonymi wzorcami światowymi i wykonalnością w polskich warunkach, istniejącego rozporządzenia Ministra Zdrowia z 24 maja 2019 r dotyczącego Kompleksowej Opieki Onkologicznej nad Pacjentem z Nowotworem Piersi (KON-PIERŚ). Tylko w ten sposób liczba Breast Units ma szansę wzrosnąć z obecnych zaledwie 11 do pożądanych w pierwszym etapie 40-u i docelowych ok 70-u.
  2. Konieczności opracowania i przestrzegania oficjalnych zaleceń i standardów w tych obszarach postępowania diagnostyczno-terapeutycznego w raku piersi, gdzie jeszcze ich nie ma (np. w diagnostyce patomorfologicznej, w diagnostyce obrazowej, we wsparciu psychologicznym)
  3. Konieczności zmiany reguł finansowania i kontraktowania świadczeń przez NFZ w sposób promujący cały proces, a nie pojedyncze świadczenie oraz wpływający na ich wyższą jakość (np. uzależnienie finansowania od spełniania zdefiniowanych warunków jakości, zmiana wyceny świadczeń w sposób promujący świadczenia wyższej o innowacyjności, etc) .

Ela Kozik, szefowa Stowarzyszenia Polskie Amazonki – Ruch Społeczny przypomina, że „..przez ponad 10-lat walczyliśmy o Breast Units, mobilizując w pewnym momencie do wspólnego działania 15 organizacji pozarządowych działających na rzecz kobiet w Polsce. Polskie Breast Units teraz powoli się rodzą. Ten proces trzeba jak najszybciej ułatwić przez poprawę istniejących regulacji dotyczących wymagań i warunków, stworzenie zachęt finansowych promujących jakość oraz dopracowanie standardów postępowania w raku piersi, w dziedzinach, gdzie ich jeszcze nie ma”.

Informację prasową przeczytasz tutaj.